Koniki polskie to rodzima, prymitywna rasa koni wywodząca się od dzikich koni wschodniej Europy, zwanych tarpanami, które jeszcze w XVIII wieku można było spotkać na lesistych terenach Polski, Litwy i Prus...
Cechy: WYSOKOŚĆ W GŁĘBIE (WZROST): 130 – 140 cm
NAJPOPULARNIEJSZA MAŚĆ: myszata ( może być z ciemną pręgą na grzbiecie! )
Informacje: Konik polski to koń spokojny, o łagodnym charakterze, zrównoważonym temperamencie, dużej pojętności i przemyślności. Ceniony jest za niezwykła wytrzymałość i odporność na choroby i trudne warunki utrzymania. Odznacza się dużą inteligencją.
Konik polski to wspaniały koń wierzchowy - sprawnie porusza się wszystkimi trzema podstawowymi chodami i jest świetnym wierzchowcem dla dzieci i młodzieży. Sprawdza się tez jako koń zaprzęgowy.
Około 1786 roku wyłapano ostatnie dzikie tarpany leśne w puszczach litewskich i umieszczono w zwierzyńcu Zamojskich koło Biłgoraja. W 1806 roku zwierzyniec zlikwidowano, a konie rozdano okolicznym chłopom. Chłopi nowe konie traktowali zupełnie zwyczajnie i krzyżowali je ze swoimi końmi roboczymi. W wyniku tych krzyżówek powstała nowa rasa - konik polski. Po I wojnie światowej rozpoczęto hodowlę tych zwierząt. W Polsce wielką wagę przykłada się do hodowli w czystości rasy. Stada trzymane są w warunkach rezerwatowych (m.in. Stacja badawcza PAN w Popielnie).
...........................................................................................................
Źródło: KLIK
Diana.pack
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz